Święta Bożego Narodzenia – rozważanie dziewiąte

Drodzy Przyjaciele Wspólnoty Chrześcijan w Polsce,
 
Skąd pochodzimy, dokąd zmierzamy, jaki jest cel naszego życia?
 
Jakże często człowiek zadaje sobie to fundamentalne pytanie, rozpaczliwie szuka wyższego sensu swojego istnienia, przeczuwając w głębinach duszy, że musi być coś jeszcze, coś ponad powierzchownym i łatwo dostępnym dla fizycznych zmysłów.
 
Dziewiąte zdanie Kredo podsuwa nam wskazówkę.
 
Z czasem, dla rozwoju świata zjednoczy się z tymi, których przez ich postępowanie może wydrzeć śmierci materii.
 
Świat, nie tylko Ziemia z zamieszkującymi ją istotami, rozwija się pod duchowym kierownictwem Chrystusa, jako wykonawcy ojcowskich czynów.
 
Poprzez swoje postępowanie, człowiek może stać się współtwórcą rozwoju świata, i przezwyciężając śmierć materii zjednoczyć się z Chrystusem.
 
Nasze postępowanie ma znaczenie dla całego świata. Każdy nasz uczynek, nasze słowo, nasze uczucie, nasza myśl, ma znaczenie.
 
W sakramencie spowiedzi Wspólnoty Chrześcijan, pierwsze wypowiadane przez kapłana słowa to słowa Chrystusa – „ucz się”. Naszym zadaniem, ale i przywilejem, jest uczenie się, jak dziecko, powoli, na błędach, odważnie, łagodnie i konsekwentnie. Z odległym celem na horyzoncie, otwarciem na duchowe przewodnictwo, z wdzięcznością za los, który nieustannie podsuwa nam możliwość dalszej nauki.
 
Miłość Chrystusa jest nam codzienną pomocą.
 
Grzegorz Kozioł
 
 
Dzisiejszemu rozważaniu, towarzyszy dźwięk (kliknij tu https://www.youtube.com/watch?v=CgrNNVsz21U)
oraz medytacja/modlitwa.
 
Światło Boże,
O Chryste – Słońce,
Rozgrzej serca nasze;
Oświeć głowy nasze;
Aby dobrym stało się to,
Co chcemy sercem ustanowić,
Co chcemy głową celowo poprowadzić.
 
R. Steiner

 

Dodaj komentarz