Drodzy Przyjaciele Wspólnoty Chrześcijan w Polsce,
w Ewangelii czytamy (oprócz u Jana) o Zaćmieniu Słońca towarzyszącemu ukrzyżowaniu Chrystusa. Takie zjawisko zachodzi, gdy Księżyc przesuwa się przed Słońcem, zasłaniając je dla spoglądającego z Ziemi w niebo człowieka. Astronomicznie mówimy o koniunkcji, czyli pokryciu i złączeniu się sił Słońca i Księżyca.
W buddyjskiej tradycji Słońce wyraża mądrość wiedzy, a Księżyc współodczuwającą siłę miłości. W momencie śmierci krzyżowej Chrystusa łączą Słońce i Księżyc swoje siły na niebie. Czyn Chrystusa odczytany w symbolice buddyjskiej jest głęboką i kosmiczną Ofiarą Mądrej Miłości składaną dla całej Ziemi i wszystkich ludzi.
Wietnamski mistrz Zen Thich Nhat Hanh mówi w swym wierszu-modlitwie o pełnym współczucia sercu jako o najwartościowszej sile, która z kolei odczytana po chrześcijańsku może być nazwana nowym Chrystusowym Słońcem zmartwychwstałym w sercu człowieka.
Jarosław J.J. Rolka
