Wielki Piątek

Woda – cudowny napój krążący pomiędzy niebem i ziemią, dawca życia. Pod wpływem ciepła, niepostrzeżenie dla naszych zmysłów ucieka w górę, pod wpływem zimna, upada mokrym, dającym życie deszczem. Ciągle w ruchu, odnawiając oblicze Ziemi, zaspokajając pragnienia zmęczonych wędrowców, radując czekającą na niego naturę. Z miłością ofiarowuje nam swoją istotę, abyśmy mogli przyjąć ją do naszych wnętrz.

 

Nasze ludzkie życie pełne jest upadków i wzlotów. Stawiane na naszej drodze wyzwania często nas przytłaczają, odnajdując wewnętrzną siłę pokonujemy kryzysy, aby z czasem osiągać coraz to nowe szczyty na naszej wędrówce ku górze. Doświadczani przez los, jesteśmy z jednej strony “podgrzewani”, aby zboczyć z właściwej ścieżki, a z drugiej “ochładzani”, aby upaść w depresyjnym zagubieniu swoich duchowych celów. Każdy doświadczany kryzys można przyrównać do procesu śmierci, procesu, który uczy budzące się Ja odnajdować właściwą drogę, poprzez ciągłe obumieranie starego i budzenie się do nowego życia.

 

Tak na swojej ostatniej drodze do śmierci, Chrystus duchowo zmagał się z siłami zła, które z dwóch biegunów próbowały za wszelką cenę przeszkodzić Jego wielkiemu dziełu. W wewnętrznej, duchowej walce, która na zewnątrz może wydawać się biernym pogodzeniem ze swoim losem, udało Mu się wygrać, i umrzeć. Aby dawać nam siłę do ciągłego obumierania, aby śmierć zwyciężyć dla życia.

 

Grzegorz Kozioł